در این روزهای پایان سال که عطر بهار همه را مفتون خویش ساخته و شهروندانِ ایران بزرگ، به نوعی در پی ارسال پیام های اخلاقی و امید دهنده هستند، کمتر کسی به خود نهیب می زند تا بنشیند و بیندیشد و از خویش یپرسد که آیا سرک کشیدن به مراسم و میهمانی های خصوصی مردم و به سخره گرفتن رفتارهای یک نو عروس و قضاوت کردنش، مجوز اخلاقی دارد یا خیر؛ این روزها فایل یک جشن عروسی، در بین ما ایرانی ها دست به دست شده و موجب واکنش های آشکار و پنهان قرار گردیده است، حتی صدا وسیما هم در برنامه های خود این نو عروس را از نیش وکنایه بی نصیب نگذاشته و با تکرار رفتار کلامی ایشان، نوعی از بی مبالاتی در قبال دیگران را به نمایش گذاشته است؛ مجری عزیز برنامه، وقتی با یک سوال ساده از زندگی خصوصی خود مواجه می شود، برآشفته شده و با تحکم دیگران را از ورود به حریم شخصی اش باز می دارد، اما برنامه ای را مدیریت می کند که در آن به خصوصی ترین میهمان های مردم ورود شده و رفتارهایی را که به هیچ کس ربط پیدا نمی کند، به سخره گرفته اند؛ واقعاً باید به این دوست عزیز و همکارانشان خسته نباشد گفت!!!
هموطنان حرکت به سمت تمدن، بدون رعایت کرامت شهروندان امکان پذیر نیست، و این گام مهم باید از خود ما شروع و به نهادهای دولتی تسری یابد؛ آیا با خود گفته ایم که رفتار آن نو عروس جوان چه خوب چه بد به ما چه ربطی دارد؟ آیا به آن عروسی دعوت شده ایم؟ آیا همه ی رفتارهای ما منطبق با عرف و عادت جامعه است؟ اصلاً آیا به این همه پیام اخلاقی که هر روزه برای برای یکدیگر می فرستیم باور داریم؟
دوست من بیا تا همدیگر را قضاوت نکنیم، بیا تا لااقل به حریم شخصی یک انسان که نه یک چهره متشخص ملی یا مذهبی است و نه پستی از مناصب عمومی را در اختیار دارد، تجاوز نکنیم؛ بیندیشیم که این همه حاشیه دادن به یک رفتار ساده، ممکن است بنیان یک خانواده نوپا را بر باد دهد؛ رفتار آن نو عروس نه به من مربوط است و نه به تو و نه به صدا وسیما و نه به مجریان اخلاق مدار، تنها به خودش، همسرش و میهمانانش ربط دارد، یادمان باشد، جامعه دموکراتیک مخصوص مردمی ارجمند است و حرکت به سوی کرامت پرهیزکاری می خواهد و کمی اندیشیدن.
امیر پویا رشیدی
وکیل دادگستری